Drie Punten voor Oude Meesters met dank aan Pater A. v.d. Donk

PaarToeschouwendeHelden

Robs-Kop-Kop

Datum: 25 februari 2023 (14.30u)

Opstelling: Taco, René, Cor G, Frank, Wouter, Raymond, Marco, Marcel G, Alex K, Rob O, Sander W

Wissels: Arne, Jasper, Onno, Patric

Niet gespeeld: Alex B, Arthur, David, Gerhard, Marcellino, Nourdin, Remco, Robert, Rodrique, Stefan, Wim H

Technische Staf: Leo, Martin (niet aanwezig: Henk O, Marcel)

Verslag:

Het is algemeen bekend dat het Pad des Levens doorgaans niet geplaveid is met Rozen. Je zult bijvoorbeeld maar als eenvoudig KNVB-Mensch tot taak hebben een wedstrijdpoule met 35-plussers in het algemeen en die met de Oude Meesters in het bijzonder ordelijk en overzichtelijk te plannen. Het regent verplaatsings-wensen, al dan niet tijdelijk, en vaak is er aan de onderlinge communicatie tussen clubs en met de KNVB voor niemand, dus ook voor de planner niet, een touw aan vast te knopen. En ook de spelers van D.O.N.K., de tegenstander van vandaag, hebben het niet makkelijk. Je club zal maar ‘DOELT ONVERSAAGD NAAR KAMPIOEN’ heten. Elke dag moet dan voelen als een Ware Kruisgang naar Golgotha. Zo’n naam heeft toch wat weg van de Gevleugelde Uitdrukking van de lang geleden, en veel te jong overleden Unicum Humorist en Top Keeper Aad van der Ven: “Ik studeert Neerlandici”. Maar ja, helemaal vreemd is het niet dat de naam D.O.N.K. nogal op gespannen voet staat met het Algemeen Beschaafd Nederlandsch. De club is namelijk in 1920 opgericht op initiatief van Pater A. v.d. Donk. Als blijvende herinnering aan deze Eerste Geestelijk Adviseur hebben de leden, zeer waarschijnlijk totaal beneveld na het nuttigen van liters miswijn deze Onzalige Naam verzonnen. En wat te denken van Uw Trouwe Verslaggever die door zijn Uitgever ‘De Gemiste Kans’ onder zware druk wordt gezet al zijn boeken vanaf 1987 aan te passen. Dat gaan we toch echt niet doen. Nooit en te nimmer zullen we zwichten voor de ‘Dictatuur van de Censuur’ van de zogenoemde ‘Sensitivity Readers’. De lezers mogen heus wel weten, zoals ook de befaamde schrijver Jan Terlouw opmerkte, dat veel Oude Meesters er voetballend weinig tot niets van bakken en/of kaal en/of lelijk en/of dik zijn. De ‘Dikke Aal’ wordt natuurlijk nooit de ‘Enorme Aal’. Dat kan echt niet. Nou ja, zeer plaatselijk en tijdens Speciale Operaties wel, natuurlijk😉. En laten we, last but not least, de Trouwe Supporters niet vergeten. Een diepe buiging voor deze Helden die elke zaterdagmiddag hun netvlies in de waagschaal stellen. Chapeau trouwens ook voor Marcel G, Onno, Arne en Patric, die vandaag de personele nood kwamen lenigen, terwijl Remco in geval van Uiterste Nood beschikbaar was.

Direct na het startschot van Il Duce ontstond het gevoel dat het vandaag wel eens een bijzondere, ja zelfs historische, middag zou kunnen gaan worden. Niet dat het begin zo spraakmakend was: beide partijen tastten elkaar net als een stel verliefde egeltjes voorzichtig af. Als gevolg hiervan kregen Raymond, Marco en Sander W alle tijd om de Goed Gevulde Neptunus-Schiebroek Bank te trakteren op een paar schitterend uitgevoerde Driehoekjes. Zowel gelijkzijdig als gelijkbenig. OK, het was dan wel geen Hogere Wiskunde, maar het zag er ieder geval leuk uit en bracht wat kleur op de wangetjes van de toeschouwers. Gekleurde Wangetjes dus. Of mag dit ook al niet meer en is het ‘Wangetjes van Kleur’? Aan de andere kant van het veld voltrok zich echter een drama met Historische Consequenties, hoewel dit natuurlijk altijd wel perspectief-afhankelijk is. Als uitvloeisel van het gezegde “De Geest is gewillig, maar het Vlees is zwak” greep Alex K na een minuut vijf naar zijn Machtige Bovenbeen en verliet met gebogen hoofd het veld. Ten lange leste was het besef ingedaald dat het ‘Einde Verh-Aal’ is: “ik maak het seizoen nog af en daarna stop ik ermee”. Gezien zijn ellenlange blessurelijst (het Strafblad van Vietnamese Lucky is er een kladje bij), is het echter zeer waarschijnlijk dat het eerste deel van de uitspraak toch echt te optimistisch is. Om elk risico voor volgend seizoen uit te sluiten en vooral ook om de Aal dit seizoen al tegen zichzelf in bescherming te nemen, werd de ínternationaal vermaarde Gerardus Godefridus Johannes Alexander Knoops opgeroepen om het Voetbal Levenseinde van de Aal per direct en met onmiddellijke ingang juridisch dicht te timmeren. Nadat alle commotie wat was weggeëbd, kabbelde de wedstrijd voort. De vertoning kwam na een minuut of twintig zelfs helemaal tot stilstand toen Osselini eindelijk merkte dat de cornervlaggen ontbraken en eiste dat deze alsnog in de vier hoeken werden geplant. Pas toen beide ploegen plechtig hadden beloofd zo weinig mogelijk in de buurt van de (nu virtuele) cornervlaggen te komen, liet Onze Scheids zijn plant-eis voorlopig vallen. Dit alles leidde ertoe dat het spel zich voornamelijk op het middenveld afspeelde met af en toe wat speldenprikken van beide ploegen naar voren. Na een klein half uurtje hadden de Gouwenaren met één van de plaagstootjes succes. Een Ouderwetse Punter van een vrij opstomende Donkie werd niet helemaal goed verwerkt door Taco, terwijl Frank net even stond te Raven (0-1). Als gevolg hiervan werden de Oude Meesters gedwongen iets vaker de loopgraven op het middenveld  te verlaten. Het leverde helaas niets op, al had de goed doorgelopen Sander W een pingel verdiend toen hij door de Goudse Keep, die eerst op Hans-Klok-achtige wijze zijn schot had gekeerd, werd neergelegd. Toevallig had Il Duce net even een aanvalletje van Groene Staar. Vijf minuten voor rust was het echter wel raak. De Jas wurmde zich op miraculeuze en on-Jassiaanse wijze langs een aantal Donkies en passte fraai op Rob O, die de bal volledig verkeerd raakte. Een prettige bijkomstigheid was dat hij hiermee de Hans-Klok-Keep volkomen op het verkeerde been zette (1-1).

Zo af en toe willen de Oude Meesters nog wel eens scherp uit de kleedkamer komen. Daar was deze keer alles behalve sprake van. Sterker nog, de Spin van Bergschenhoek omschreef het vertoonde spel als ‘rommelig’. Een understatement waar menig Stiff Upper Lip Engelsman jaloers op zou zijn. Desalniettemin kreeg Arne na een voorzet van Jasper zowaar een mogelijkheid, maar zijn kopbal vloog over het Donkie Doel. Aan de andere kant was een Gouwse doelpoging hetzelfde lot beschoren. Het “wat een kut-bal” was langs de lijn dan ook de meest gehoorde Carnavals Kraker. Heel even veerden de Toeschouwende Helden op toen De Jas de bal breed legde op Der Bomber (2-1). De vreugde was echter van korte duur, want niet veel later moesten de Neptunus-Schiebroek 35-Plus Supporters hun hart al weer vast houden na een soort Kamikaze Actie van de Ooievaar van Ommoord, die ongetwijfeld tot een Donk-treffer had geleid, ware het niet dat Frank goed bij de les bleek. Inmiddels was vanuit de Neptunus-Schiebroek Doelmond continu “In de positie!!” te horen. Dit leidde tot een merkwaardig misverstand: de Oude Meesters dachten namelijk dat Taco bedoelde dat zij goed in hun positie liepen. Nou ja, stonden. En laat dat nou net niet het geval zijn. Het was vooral een behoorlijke Janboel. Een soort Voetbal Alchemisme, waarbij alles door elkaar wordt gehusseld in de Hoop dat er iets positiefs uitkomt. Maar ja, Hoop is, volgens de Wijsheid der Tegeltjes, doorgaans een Uitgestelde Teleurstelling en zo kon het zelfs gebeuren dat de Donkies na defensief Oude Meester Gehannes de stand gelijk wisten te trekken (2-2). Dit leek ook de eindstand te gaan worden. Zeker omdat Rob O de bal, na een voorzet op maat van Arne, weigerde in te koppen. Voorwaar, een Haanappel Waardige Actie. Zijn verweer “Ja, maar ik kan niet koppen”, klonk een tikje overbodig. Toen Rob O even later opnieuw een enorme kans om zeep hielp, werd langs de zijlijn met wederom een gevoel voor Stiff Upper Lip Understatement fijntjes opgemerkt dat het vandaag weer een echte Robbie-Dag was. Gelukkig bleken de Donkies, waarschijnlijk nog steeds geïnspireerd door Pater A. v.d. Donk, het hart op de juiste plek te hebben en waren zo vriendelijk eerst de bal in eigen doel te glijden (3-2) en vervolgens in de slotminuut een droomkans te missen. Niets dan Lof voor deze Barmhartigheid, die ongetwijfeld de weg  naar de Donkie-Hemel plaveit.  De Pater kan trots zijn op zijn Volgelingen! Ook vanwege het sportieve wedstrijdverloop, trouwens.

De opluchting bij de Oude Meesters was natuurlijk groot, want het was, Stiff Upper Lip Understatement Nummer Drie, niet best geweest. Het spel werd dan ook getypeerd als een georganiseerde poging om de Trouwe Supporters tot krankzinnigheid te drijven. Geconstateerd werd dat het veelal zwakke spel dit seizoen zodanige chronische vormen aan begint te nemen dat er bij sommige Oude Meester Watchers nu toch echt sprake is van Ondraaglijk Psychisch Lijden, met alle gevaren van dien. Inmiddels mag toch ook wel gesteld worden dat je alleen nog maar de Neptunus-Schiebroek 35-Plussers moet komen kijken als het echt niet anders meer kan; als echt alle andere mogelijkheden tot een zinvolle besteding van de zaterdagmiddag zijn uitgeput. Een echte Somberman, zoals in Remco Camperts befaamde boek, zou dit zelfs kunnen doortrekken naar de Oude Meesters zelf. Maar…laten we niet al te veel in mineur eindigen. Eerst twee weekjes rust en dan weer Nieuwe Kansen. Bovendien bleek Rob O z’n Kop-Kop al snel weer te hebben gevonden en voor de Aal is inmiddels zelfs al een inzamelingsactie voor een groots afscheidscadeau gestart. Het streefbedrag schijnt 200 Kuna te zijn. Gaat ongetwijfeld allemaal vervolgd worden.

Doelpunten: Rob O, Arne, E.D.