Oude Meesters beleven Het Wonder van Capelle.

Auteur Remco laat zich inspireren

Opstelling; Taco, Sander B, Pascal, Remco, David, Martin S, Rodrique, Marco, Cor G, Arne Marcellino

Wissels: Alex, Jasper, Marcel, Nourdin, Onno,

Niet gespeeld: Arthur, Cor P, Gerhard, Gerrit, Hans Peter, Jan R, Raymond, René, Rob O, Ronald, Sander W, Wim H

Technische Staf: Henk O, Leo, Martin

Verslag

Vanwege de vakantie van een groot deel van de Technische Staf werden de Vet Twee Honneurs de afgelopen twee wedstrijden op waargenomen door onze Multifunctionalist (en inmiddels Brexit kenner pur sang) Marcel. Het leverde Klinkende Cijfers op: zes punten met tien goals voor en slechts twee tegen. Grote Klasse en Chapeau, dus!! Gedurende deze periode maakte uw trouwe verslaggever in Mexico kennis met het fenomeen ‘Stringstrand’. En hiermee wordt uiteraard niet gedoeld op de Snaartheorie, die een negen-, tien- of zelfs elfdimensionale ruimte veronderstelt. Tegelijkertijd kwamen er natuurlijk ook de nodige versnaperingen in de vorm van Tequila en Mezcal, waarvan de desastreuze werking door Malcolm Lowry zo treffend wordt beschreven in zijn briljante boek ‘Under the Vulcano’, voorbij. De combinatie van beide fenomenen (Stringstrand en versnaperingen) leidde dan ook onvermijdelijk tot een gruwelijke nachtmerrie, waarin uw scribent in plaats van Roze Olifanten de Oude Meesters, slechts gehuld in een string, aan zich voorbij zag trekken. Vreselijk!! Gelukkig waren de anders zo minuscule kledingstukjes nu van het formaat Scheepstros om het Lillend Veteranen Vlees nog enigszins in bedwang te houden, anders was het met hem net zo slecht afgelopen als met de hoofdpersoon in het befaamde boek. Wat was hij dan ook blij en opgelucht toen hij de Oude Meesters zich vanmiddag weer ouderwets in hun vertrouwde XL-XXXL voetbalpakken zag hijsen! Over wie zich nu precies in die pakken ging hijsen, heerste trouwens nog wel even enige verwarring. Deze was ontstaan doordat een enkeling op donderdagavond zei niet te kunnen spelen, maar uiteindelijk toch in de kleedkamer stond. Goed bedoeld uiteraard, maar laten we voortaan duidelijk zijn: eenmaal aangegeven ‘niet kunnen spelen’ betekent ook echt ‘niet spelen’. Desalniettemin bleven de Tweede Veteranen gefocusseerd op de doelstelling van vanmiddag, namelijk winnen van Capelle om de voorsprong van twee punten op Bolnes te behouden. Dat zou overigens lastig genoeg worden, want de Capellenaren waren sinds de winterstop nog ongeslagen.

In aanvang leek er zelfs sprake te zijn van overconcentratie, want kort na de aftrap beging de Pino van Bergschenhoek een Vermeertje, dat gelukkig zonder gevolgen bleef. Tevens bleek Capelle, zoals werd gevreesd, inderdaad een goed voetballende ploeg. Desalniettemin was het Neptunus-Schiebroek dat de score opende. Een fraaie pass van Marcellino bereikte Martin S (dank dat je er weer was!!!), die de bal scherp voortrok, waarna wie anders dan Arne de 0-1 voor zijn rekening nam. Hierna namen de Capellenaren het initiatief, voetbalden prima, maar kwamen toch niet verder dan een aantal ongevaarlijke schoten. Bovendien werd door de Oude Meesters in het algemeen en door David, Remco, Pascal, Cor G, Marco, Sander B en Rodrique in het bijzonder telkens adequaat ingegrepen. Na een minuut of tien sloeg de schrik de wederom in grote getale toegestroomde Tweede Veteranen Fans om het hart: de Zingende Rembrandt moest met een Rokende Lies en een gezicht als een Oorwurm het strijdtoneel verlaten. De Oude Meesters lieten zich door deze deceptie niet uit het veld slaan en namen zelfs het initiatief. Niet in de laatste plaats doordat Capelle het Schiebroekse middenveld de nodige ruimte bood. Het resulteerde in een aantal uitstekende mogelijkheden, die echter niets opleverden. De grootste was wel voor Nourdin, die na een combinatie met Arne de keeper passeerde, maar de bal vervolgens beleefd aan de keeper teruggaf. Speeltuinvoetbal in Optima Forma. Langzaam maar zeker begon het missen van kansen de Geestelijke en Fysieke Weerbaarheid van de Tweede Veteranen te ondermijnen, terwijl Capelle er de nodige moed uit putte en beduidend sterker werd. Al met al kwamen de Oude Meesters er niet meer aan te pas. Gelukkig dat Marco er af en toe een professioneel overtredinkje tegenaan gooide, anders had het voor het Hazelaar Toneelgezelschap beslist een paar keer verkeerd af kunnen lopen. Het was dan ook niets minder dan een Wonder dat de Tweede Veteranen vlak voor rust de voorsprong wisten te verdubbelen. Capelle leverde de bal pardoes in bij Cor G, die op miraculeuze wijze Arne via de Stratosfeer wist te bereiken. De Berkelse Bomber knikte vervolgens perfect raak (0-2).

Hoewel de Oude Meesters na de rust geen herkenbare spelpatronen op de mat wisten te leggen (oftewel: het was een zooitje), ontstonden er zo links en rechts toch wat kansen. Zo leidde  een corner van Nourdin tot een schietkans voor de Aal. Deze reageerde echter met een Naturalis-achtige snelheid, waardoor de bal ruimschoots werd gemist, maar de tegenstander op een voltreffer werd getrakteerd. Niet lang hierna gaf Pascal een prachtig steekballetje op Arne, die de bal kiezelhard tegen de onderkant van de lat joekelde. Capelle antwoordde met een Vlijmscherpe Counter, die gelukkig voor de Oude Meesters slecht werd uitgespeeld. Marco was hiervan zo onder de indruk dat hij de bal vriendelijk bij een Capellenaar inleverde. Omdat zo’n beetje alle Tweede Veteranen op de vijandelijke helft bivakkeerden, kon de Capelse spits meteen worden gelanceerd en Capelle terug in de wedstrijd brengen (1-2). Een schoolvoorbeeld van Oude Meester Voetbal Naïviteit. Als een Britse Plumpudding zakten de Oude Meesters vervolgens in elkaar. Er was nu helemaal geen touw meer aan vast te knopen. Ja, het was zelfs zo erg dat de Schiebroekse Sirene stil viel. Het gevolg laat zich gemakkelijk raden: een Capelse aanval over rechts leidde via het scheenbeen van de Nummer 69 tot de gelijkmaker (2-2). Het werd allemaal nog erger, want onze Meesterbakker beging net buiten de Zestien een (onnodige) overtreding. De terecht toegekende vrije trap werd op magistrale wijze in een doelpunt omgezet (3-2).  Wonder boven wonder stortten de Tweede Veteranen niet nog verder in, maar rechtten, ondanks de kleine overtredinkjes van Capelle, in het laatste kwartier de rug en creëerden zich een aantal kansen. Zo legde Arne de bal perfect dood op de borst en haalde vernietigend uit. Jammer genoeg diende de Capelse doelman hem op schitterende wijze van repliek, zoals hij dat even later ook deed bij een flitsende schuiver van Pascal. Toch leken de Tweede Veteranen nog beloond te worden toen Nourdin fraai raak kopte na een bekeken wippertje van de Klus Pas. De Grens constateerde (gegeven het tijdstip en de stand: uiteraard) buitenspel en de Scheids kon weinig anders doen dan de treffer annuleren. Inmiddels was, ondanks wat gemekker hierover van één van de Capellenaren tegen de Scheids, de blessuretijd ingegaan en kregen de Tweede Veteranen nog een vrije trap. In eerste aanleg was de uitvoering van De Jas bedroevend, maar in tweede instantie deponeerde hij de bal dan toch op het hoofd van Arne, die vervolgens knikkend doel trof (3-3).

Nou, dit was wat je noemt een echte Narrow Escape in een bloedstollende finale van een sportieve wedstrijd, die, dat mag ook wel eens worden gezegd, voortreffelijk werd geleid door de jonge Scheids. Complimenten!! De Oude Meesters hadden er echter geen boodschap aan en sipten dat “Bolnes nu wel gelijk zou komen”. Maar zie, dankzij God, Allah en Boeddha zijn de wonderen de wereld nog niet uit: Bolnes verloor onverwacht thuis van Rijnmond Hoogvliet Sport, zodat de Tweede Veteranen de koppositie zelfs wisten te versterken. Het inspireerde Remco tot het schrijven van een boek over het Wonder van Capelle. Naar verluidt geheel in stijl van “Onder de Vulkaan”, zij het dat het boek doordrenkt is van Wodka in plaats van Tequila en Mescal (zie foto) en dat het laatste hoofdstuk een Happy End krijgt. Maar dat schijnt te auteur pas na afloop van de competitie te schrijvenJ.

Doelpunten: Arne (3*)