Met werkelijk een leger aan vrijwilligers hebben we ons bij de sponsors Hyundai en de Dirk Kuyt Foundation op de kaart gezet voor een herhaling in 2014 en hoewel het buitengewoon listig is om iedereen te bedanken, want oh wee als we ook maar iemand over het hoofd zien, toch een gewaagde poging zonder volgorde.
Een pluim voor Mike Belifante (Hyundai), die een jaar terug na een herontmoeting (ouwe jongens krentenbrood) spontaan ja zei tegen een nieuw idee. Vervolgens werd Dirk Kuijt aan zijn jasje getrokken. Hij schonk ons Stella d’Archard van Enschut. De wereld is klein. De Dirk Kuijt Foundation wordt gerund vanuit Bergschenhoek, waar Piet van der Linden haar buurman is.
We beginnen aan onze complimentenreeks bij de punctuele machinerie aan arbiters, allemaal in vol ornaat: Thomas van Kan en Matty Haupler (zaterdagselectie), Leroy van Bueren, Daniel van Delft, Michael Wilson, Allon Coomans, Sjors te Duits, Roland van Deelen en Marrie Aissati (zondagselectie), Marc van der Steeg (zaterdag 4) en Kevin Vuisting (zelfs een echte KNVB-arbiter, ex zondagselectie).
Als het om kilometers ging (heen, terug, weer heen, weer terug en voor de verandering nog keer): organisator Dion Wevers, die een jaar geleden met de opzet begon en bij de clubwerving is gesteund door Theo van Oppen (Kameleon). Wie zagen we verder? Overal en nergens en bij dames op schoot: mascotte Dirkie, waarin we de stemmen ontwaarden van Pascal v.d. Ven en Rob Overgauw.
Als eerste aanwezig en als laatste weg, wie anders dan routinier en toernooikampioen Hans Teijn, die bovendien gebruik kon maken van zeer vroege vogels uit de D-jeugd en na afloop van opruimende handen van: (en niet hier raakten we de tel kwijt. Aan clubhuiskant kraaiden de hanen om zeven uur bij Emmy Snoeck en Hellen van Hoorn. Vervolgens een dag lang een volle kantine, dus ga er maar aan staan: Christia de Bruijn, Joke Teijn, Jaap Buitelaar, Barend Snoeck en de ploeg rond René en Remco.
Een hommage voor de clubbegeleiders, sleutelbewaarders en fourage-officieren: Mark van Leeuwen, Thomas van Kan (zaterdagselectie), Barry van Ostaay (zondagselectie) Jeffrey Vos (A 1), Nick Heikens (ex A2, nu even bij een andere club maar hij komt terug) en Max Reijn (Hyundai).
En hoe bereidt een organisatie zich voor op scheidsrechters en clubbegeleiders, die weliswaar thuis een keurig schema gemaild hebben gekregen maar van wie je weet dat als ze eenmaal gearriveerd zijn toch vragen: hoe laat moet ik fluiten en bij welke club hoor ik? Dan vraag je aan Wilko Poulie of hij voor de ingang van het zenuwcentrum gaat staan.
Dank aan de sponsorende ijsboer Monte Bianco, die het verstrekken van zijn consumpties in handen gaf van Saskia Plein. Dank aan Remco Boshuizen die voor zovéél lunchpakketten zorgde, dat er ’s avonds vanaf Zestienhoven nog een vlucht naar Biafra ging.
We spoelen door naar veld 3: Ashwin Meijer (zaterdagselectie) moest honderdvijftig strafschoppen zien te stoppen onder leiding van Philippe Berchoux en Bas Zweerus (staf zaterdag). Arjan van ‘t Land is met Ricardo Pors en Anish Meijer een dag lang in touw geweest met Het Middeleeuws Spel in klederdracht. De speren vlogen veertig meter verder naar het atelier van Aart Visser, die de arbiters modeshow liet lopen. Terug over de stenen boulevard naar de bestuurskamer, waar Hans Boshuizen liters en liters koffie uitdeelde en waar Ton Eikelenboom tegen hem zei dat hij moest opschieten.
Strikt geordend kwamen de scheidsrechters de uitslagen inleveren bij toernooileider David Wilson (vader van Mike, van zondag 1), waarna hij ze – terwijl in Delft zijn tennismaten zonder de captain het kampioenschap verspeelden - weer doortelexte naar Matty Haupler die met hele kleine oogjes de powerpoint in het clubhuis van snelle updates voorzag.
Niets gaat automatisch dus Dave Bierhuizen (zondagselectie) had die digitale nieuwsvoorziening thuis puzzelend en zwetend voorbereid en Ashwin Meijer (hij van de 150 strafschoppen) liet de techniek - simsalabim - ook daadwerkelijk werken.
Dejee Willem Duin kreeg zijn spreekvoer van Joke Meester-Vreeswijk, die als moederoverste in de bestuurskamer het niveau van de mannen binnen de perken hield. En als er een G-speler geblesseerd was, hadden we ook nog een compleet medisch team onder aanvoering van fysiotherapeut Hans van Deelen (de vader van Roland, zondagselectie) en onze eigen clubarts Michael Wilson (speler zondag 1). Derksen: ‘Het lijkt wel alsof ik bij de Koninklijke HFC ben’.
Op tevreden afstand keek Leo Janssen toe. Hij was er voor de calamiiteiten, maar die waren er gelukkig niet. Ook geen zon. Wel iets te veel wind, waardoor het geluid vervloog. Maar het was en het bleef droog en het belangrijkste: de voetballers met een beperking hadden het naar hun zin en er gingen er honderdvijftig met Derksen op de foto. De reus van ons eigen G-team, Patrick Nassy, zelf drie keer. Toen hij het voor de vierde keer vroeg, zei Derksen: ‘Ik dacht al, waar blijf je zolang’. En tegen Piet van der Linden: ‘Normaal moet ik op een voetbalveld rennen voor mijn leven, hier leek ik Elvis Presley wel. Als ik het tegen mijn vrouw vertel, denk ze dat ik dementeer’.
Mike Belifante (Hyundai) en Johan Derksen.
De Hyundai tent vol met enthousiaste deelnemers.
Neptunus-Schiebroek G1 met Johan Derksen.
De prijsuitreiking door Johan Derksen met assistentie van Dirkie en toernooi organisator Dion Wevers.
