JO11-1 houdt tegen koploper lang stand

Op bezoek bij de koploper in de hoofdklasse, TOGB, bood Neptunus-Schiebroek JO11-1 zaterdag 23 november op fascinerende wijze partij. Gestreden werd er om elke meter en geïncasseerd na weer een hard duel. Toen het stof was neergedwarreld stond het 2-0 voor de thuisclub maar onze jongens konden met opgeheven hoofd van het veld stappen.

Na de succesvolle campagne in de beker (7x winst in 7 wedstrijden, doelsaldo 73-12) plaatste de KNVB de JO11-1 in de hoofdklasse. Dat was een grotere beloning dan verwacht. Maar intussen weten we dat onze jongens op dat niveau niet misstaan. Na de onnodige nederlaag tegen Zoetermeer in de eerste wedstrijd wonnen ze overtuigend van BSC’68 en VOC.

En toen stond TOGB op het programma. Vooraf was duidelijk dat Neptunus-Schiebroek de underdog was maar de ploeg van Xander en Recep stapte zelfbewust het veld op. Er ontspon zich een waar gevecht tussen twee teams die elkaar geen duimbreed toegaven en de duels vol aangingen. Werd de bal niet geraakt dan toch wel een enkel of een knie. Gijs, die inviel voor onze geblesseerde spits Chevano, moest daardoor de wedstrijd al vroeg staken. Het team moest het restant volmaken zonder wissel en deed dat knap. Het hoge tempo vergde veel en het sterke, fysieke spel van TOGB nog meer.

De laatste linie maakte veel indruk: Thijn en Mika werkten zich aan de zijkanten een slag in de rondte en Silvan speelde als libero weer soeverein. Bijna alle keren was zijn timing goed en onderschepte hij de bal, een enkele keer trok hij meedogenloos aan de noodrem. Op het middenveld hield Joël knap stand. De kortgewiekte krullenbol onderbrak of vertraagde veel Berkelse aanvallen en verlegde het spel snel richting de aanvallers.

De Rotterdammers leken vaak in een 3-1-3 opstelling te spelen, met Sem en Marijn aan de zijkanten en Turhan in het midden. Onze voorwaartsen lieten soms technische hoogstandjes zien maar moesten meestal hun meerdere erkennen in de verdedigers van TOGB, die 1-tegen-1 hun mannetje stonden. Zo lukte het  Neptunus-Schiebroek niet of nauwelijks de geel-zwarte keeper te testen. Aan de andere kant moest Jayden wel regelmatig ingrijpen. Twee keer was hij het antwoord schuldig. Dat was tegen deze tegenstander zeker geen schande.

Het fysieke spel ging in het veld gepaard met de nodige irritatie, met woordenwisselingen en wat duw- en trekwerk. Dat was jammer. Er ligt voor de coaches – en de ouders – een mooie opgave om de jongens te leren fel te voetballen maar beheerst te blijven. Ook als het tegenzit, ook als je verliest en ook als de scheidsrechter geen penalty geeft na een duidelijke overtreding. De man in het zwart is immers ook maar een mens. Accepteren. Ook dat is voetbal. 

Roland van Wageningen