Iets leuk vinden, is de basis van iets zo goed mogelijk doen!

Aan maanden van onderlinge wedstrijdjes, toernooitjes en andere activiteiten kwam dit weekend (eindelijk) een einde. Net als tijdens de eerste periode zonder écht voetbal (eind vorig seizoen) - toen samenstellen, passend maken, inventariseren, plezier terug brengen - hebben we ook deze tweede (veel langere) periode nuttig gebruikt. We zijn 'gewoon' doorgegaan. Zoveel mogelijk serieus trainen, onderlinge partijtjes - soms - op het scherpst van de snede en wedstrijden binnen de club zo goed mogelijk oppakken. Tegen de JO18-2 werd het steeds moeilijker, er was geen tegenstand en als dat er wel was, was dat alleen fysiek. Tegen de JO19-1 speelden we een paar leuke potjes. Gelijkwaardige wedstrijden, waarin beide teams de strijd met elkaar aangingen, keer op keer. We wonnen 4 van de 5 volledige wedstrijden. Voor de afwisseling was het fijn dat in april de leeftijdsgrens van 18 naar 27 ging. We speelden het 3e elftal van de mat (12-2) en beleefden een heerlijke en spannende pot tegen het 6e (4-4). Tussentijds deden we veel aan teambuilding omdat je winnen in een team niet alleen doet, maar samen (en dat begint buiten het veld). 
 
Voor wie mij niet (goed) kent; ik ben dit jaar alweer voor het 18e jaar actief bij Neptunus-Schiebroek (daarvoor Schiebroek'94). Mijn passie ligt bij het trainen van (jeugd) elftallen. Van tevoren een plan maken, kijken naar de statistieken van de tegenstander en bovenal kijken hoe je de jongens van jouw team week in week uit kan motiveren en kan laten groeien als voetballer. Het leren van voetballen, het werken aan de individuele én teamkwaliteiten is het mooiste wat er is. Dit jaar bracht dat een uitzonderlijke uitdaging met zich mee, maar de jongens groeiden in hun kwaliteiten en vorige week zagen we in een mini toernooi met het 2e (1-6), 3e (4-2) en JO18-1 (0-0) wat we als team kunnen bereiken. Ik was een trotse trainer. En het afgelopen jaar... zolang de jongens genoten, genoot ik ook. Het gaf mij nog meer plezier in het voetballen dan ik al had...
 
Zaterdag was het weer zover, echte wedstrijden. Als (wedstrijd) secretaris ligt er een breed takenpakket (gelukkig met hulp) en dus ging om 6.15 uur de wekker. En dan richting de club. Je zag overal het plezier en af en toe teleurstelling. Want ja waar winnaars zijn, zijn ook verliezers. Op vrijdag leek onze eerste echte wedstrijd nog even op zich te laten wachten toen Alexandria zonder verdere toelichting de wedstrijd afgelaste. Op zoek naar een tegenstander kwam aan het einde van de dag CKC op de radar, omdat hun het zelfde lot was overkomen toen VOC zich terugtrok uit de Regio Cup. Om 14.15 uur zouden we aftrappen op ons eigen vertrouwde hoofdveld. Rond 13.15 uur  kwamen de eerste spelers al aan op het complex. Het thuis wachten werd aannemelijk teveel. We verbleven kort in de kleedkamer, laatste spulletjes in orde maken en even voor bespreken. Veel viel er niet te bespreken. Ik genoot alleen maar. Je voelde de beleving al bij iedereen, motiveren was niet nodig. Iedereen weet wat hij moet doen en behalve dan de start opstelling te vertellen behoefde er geen verdere aanwijzingen te worden gegeven. In de opstelling zaten ook geen verrassingen, behalve dan dat Cas (JO18-1) vandaag het doel verdedigde in plaats van de geblesseerde Robbie. Naast Robbie konden vandaag ook Abe, Lars en Hidde niet spelen vanwege blessures. Maar weet je wat dan zo mooi is? Ze waren er allemaal. 

 
Toen scheidsrechter Hans-Peter om 14.15 uur de wedstrijd in gang zette, startten we meteen goed, scherp en geconcentreerd. Dat iedereen er zin in had lieten we zien op het veld. Even zoeken naar hoe de tegenstander staat, wie de belangrijkste speler is en wat daaraan moet worden gedaan. Het zijn taken die de jongens uitstekend zelf kunnen regelen. Elke keer zien we er weer verbetering in. Al vroeg in de wedstrijd waren we gevaarlijk op de helft van de tegenstander en dat leverde al na 9 minuten spelen een voorsprong op. De aanval die door Tijs en Owen werd opgezet vanaf het middenveld, werd via Mink teruggebracht naar Tijs aan de linkerzijde. De verdedigende middenvelder kon door in de zestienmeter en schoot de bal in de korte hoek tegen de touwen, 1-0! Een schitterende aanval. Heel even, misschien 2 minuten, na de voorsprong hadden we het moeilijk. CKC probeerde onze organisatie te ontregelen en heel even leek ze dat te lukken. Een deel van de basis organisatie was eventjes weg, maar met veel inzet zorgden we ervoor dat de bezoekers niet tot hele grote kansen kwamen en dus niet konden scoren. In de elfde minuut van de wedstrijd kregen we een hoekschop tegen. We kwamen er snel uit. Tijs bracht de bal bij Tim, die vandaag als aanvallende middenvelder speelde, en hij schakelde al even snel door de bal over de verdediging heen te leggen en daarmee Owen vrij te zetten voor de doelman. Hij speelde vandaag als linkshalf, maar was voorin gebleven bij de hoekschop tegen. Owen was scherp voor het doel en verdubbelde de voorsprong, 2-0! Simpel, snel en zéér effectief. 
 
Na het tweede doelpunt bleven we sterker. CKC bedacht van alles, maar ze waren machteloos. De linies sloten goed op elkaar aan en de verdediging lette goed op elkaar en daarmee wisten we de tegenstander meer dan eens in buitenspel positie te zetten. De backs Wouter en Otto waren vandaag de hele wedstrijd goed. 80 minuten scherp geconcentreerd verdedigen en meedoen in de aanval. Klasse! We zochten regelmatig de aanval en kwamen soms gevaarlijk in de zestienmeter, maar een derde doelpunt bleef uit. Ondertussen wonnen we veel duels op het middenveld, waar onze middenvelders Finn, Tijs en Tim veel energie staken in overal te zijn en die samenwerking goed te laten verlopen. Mooi om te zien dat datgene wat een jaar geleden bedacht werd, nu zo goed loopt én werkt. Na 27 minuten spelen was de waarschijnlijk beste speler van CKC toch even aan de aandacht ontsnapt. Het nieuwste teamlid Joshua, die daarvoor in de centrale verdediging samen met aanvoerder Sietse de verdediging goed dichthield en regelmatig strooide met heerlijke passes, moest in de achtervolging. Daarbij haakte hij ongelukkig de tegenstander. De scheidsrechter was terecht onverbiddelijk. Een penalty en een gele kaart (en dus 10 minuten naar de kant). In het veld evalueerden de spelers meteen de situatie, hoe kon dit gebeuren en waar kwam hij vandaan? Op dat moment liep Joshua naar de kant en werd Finne ingebracht voor rechtshalf Willem. De rechterkant van het veld was nog niet heel veel in het spel voorgekomen en de centrale verdediging terug brengen op sterkte had de prioriteit. De strafschop werd verzilverd, 2-1! We speelden met 10 man en bleven gewoon 'ons ding' doen. In verder dezelfde opstelling, alleen zonder rechtshalf. CKC profiteerde geen moment van de man meer situatie en dat was natuurlijk ook gewoon onze eigen verdienste. Later in de rust bleek dat de helft van ons team niet had gemerkt dat we met een man minder speelden. Enerzijds is het wel fijn dat iedereen weet wat er op het veld gebeurd en wie waar staat, maar anderzijds pakte het goed uit, omdat iedereen gewoon zijn taak bleef doen en dus niet nadacht over het feit dat we met een man minder speelden. 
 
We kwamen de tijd dan ook zonder verdere schade door en waren zelfs nog een paar keer gevaarlijk. Vlak voor rust nam Joshua de opengevallen plek als rechtshalf in tot het rustsignaal. Ondanks dat het best warm was geworden, wilden de jongens toch even naar kleedkamer. Want dat geeft toch even wat meer een gevoel van rust dan op het veld te blijven. Halverwege was er alleen tevredenheid, slechts een paar minimale aandachtspuntjes werden aangestipt. Dit was echt een hele goed eerste helft met goed voetbal, samenspel én samenwerking. Door de gele kaart en de man minder situatie werd Kanyé (de tweede wisselspeler) in de eerste helft niet meer ingebracht. De uitleg daarover werd goed ontvangen. Nu was het natuurlijk wel tijd om te gaan spelen. Ook Willem kwam weer terug in het elftal. Tim en Owen, de beide goed spelende middenvelders, werden vervangen en een paar kleine omzettingen volgden. 
 
De tweede helft startte en meteen schoten we weer flitsend uit de startblokken. Ik heb de secondes niet geteld, maar binnen een mum van tijd kwam Mink aan de linkerzijde van het doel goed vrij met de bal in de zestienmeter. Hij behield het overzicht, zag en vond aan de andere kant de vrijgelaten Willem. Hij was niet zelfzuchtig en bracht de bal scherp voor het doel, waardoor het voor de ingevallen Kanyé - die op de goede plek positie gekozen had - een koud kunstje was de bal in het lege doel te werken, 3-1! De stabiliteit en feit dat iedereen vandaag goed speelde zorgde voor een blijvend veldoverwicht. Het waren nu Sietse en Finne die centraal achterin alles dicht hielden en het nu laatst genoemde was die de ene pass na de andere gaf om het CKC lastig te maken. Het is een team geworden dat als je de ene speler vervangt voor de ander, het hetzelfde team blijft, dat bijna altijd op dezelfde manier kan blijven spelen. Dat is zó lekker werken, zowel op als naast het veld. Na iets meer dan een kwartier in de tweede helft kwam de bal na een aanval over meerdere schijven terecht bij Kanyé. Alweer werd er goed positie gekozen en met een beetje hulp van een verdediger werd zijn schot een doelpunt, 4-1!
 
Kanyé moest zijn plek hierna wegens een blessure weer afstaan. Een domper op deze wedstrijd. Owen nam zijn plek in. Slechts een enkele keer kon CKC tot in de zestienmeter komen en halverwege van de tweede helft was zo'n moment. De bal werd in de zestienmeter gebracht, maar kwam voor de voeten van Sietse. Een zekerheid normaal gesproken. De bal slipte echter onder zijn voeten. Doelman Cas reageerde snel en pakte de bal. De scheidsrechter maakt in een split second zijn enige fout van de wedstrijd. Hij interpreteerde het als een terugspeelbal. Na afloop gaf hij zijn fout openlijk toe. Een indirecte vrije trap in de zestienmeter kan hachelijke momenten veroorzaken. We waren echter ook hier scherp. Otto gooide zichzelf in de baan van het schot en jaagde door. Binnen 10 seconden stond CKC weer op de middenlijn. Na bijna een half uur spelen kwam Tijs weer zeer sterk door op links en gaf de bal in de zestienmeter aan de ingevallen Owen. Owen kreeg de bal tot tweemaal toe niet in het doel. CKC kreeg de bal ook niet weg en door de druk hoog te houden, kwam de bal voor de voeten van Mink. De spits, belangrijk in ons spel, kreeg eindelijk zijn verdiende beloning met een doelpunt, 5-1! De opluchting was te zien. Het grootste feest kwam nog geen drie minuten later. Het was weer Tijs met een hoofdrol. Op het randje van de zestienmeter werd hij gehaakt. Het team ging in overleg en vanaf de bank werd aanvoerder Sietse ingeschakeld. Volgens enkele spelers moest Wouter 'de meester' deze vrije trap gaan nemen. En zoals gezegd, zo gedaan. Wouter nam plaats achter de bal en schoot zuiver raak, 6-1! Wat er daarna gebeurde... de beelden spreken voor zich. Samen vieren, samen plezier hebben, samen winnen! 
 
In de laatste minuten was CKC een beetje gefrustreerd door de stand en reageerde wat overdreven op enkele kleine overtredingen. Vasthouden van Tijs en een blok van Cas net buiten de zestien, die geen kant op kon. Het vragen om gele kaarten paste niet bij deze wedstrijden en zeker niet op dit niveau. Dat de scheidsrechter hier wat van zei werd niet gewaardeerd door de trainer van de bezoekers. Sietse werd bij een ongelukkige situatie nog even vervangen door Tim, die de laatste minuten volmaakte. Het laatste fluitsignaal voelde niet eerder zo goed. Een lekkere overwinning op de eerste dag dat er weer een 'echte' wedstrijd gespeeld kon worden. Na afloop werden de jongens gefeliciteerd met een uitstekende teamprestatie. Op het terras sprak ik na afloop nog wat na met de scheidsrechter en enkele oud-gedienden die het elftal al een tijdje volgen. We kwamen superlatieven te kort. Het was gewoon heel goed vandaag! Zal het altijd en elke keer zo gaan, nee waarschijnlijk niet, dat hoeft ook niet. We gaan het wel proberen. En woensdag mogen we alweer, dan komt Nootdorp naar de Hazelaarweg en zaterdag krijgen we RVVH op bezoek. We hebben nog iets recht te zetten tegen dit team uit Ridderkerk (8-1 nederlaag in oktober). 
 
Amateurvoetbal is veel meer dan 11 tegen 11. Amateurvoetbal verbindt, verbroederd en is prachtig. Winnen of verliezen, het teamgevoel moet voorop staan en als je iets leuk vindt, is dat de basis om dat zo goed mogelijk te doen.

(filmpjes staan op de instagram van ditis_voetbal)