Betrokken Spartaan JO17-1 – Neptunus JO17-1 4:3

10 november

Betrokken Spartaan JO17-1 – Neptunus JO17-1 4:3

Donkere wolken hadden zich verzameld boven sportpark Vreelust. Het omen had herkend mogen, nee moeten worden. Gestaag (en soms iets harder dan gestaag) vielen de druppels. Wat een leuke goede pot voetbal had moeten worden ontaardde in een monster van een wedstrijd.

Men zegt; ‘de bal is rond’

Men zegt: ‘respect’

Men zegt: ‘in het begin is het nul-nul’

Men zegt: ‘het is elf tegen elf’

Ach…., waar ik de wedstrijdverslagen meestal met veel plezier schrijf, hangt er nu een naargeestige sfeer in huize Roosendaal. Zelden heb ik me meer staan opwinden over het feit, dat het mogelijk is, dat twee mannen in het symbolische zwart, het voor 2 teams een vreselijke nare en frustrerende wedstrijd weten te maken. Waar was de toegewezen KNVB scheidrechter gebleven? Was het kwade wil? Was er een complottheorie ten uitvoer gebracht of was het pure onkunde. We zullen het wel nooit weten. Wel realiseer ik me dat een wedstrijd als deze had kunnen ontaarden in een wedstrijd waar je soms wel eens over leest. Een schop en slaan partij waar een survival-of-the-fittest-contest op de Afrikaanse savanne bij verbleekte.

Vanaf het allereerste begin was het overduidelijk dat de scheidsrechter alleen maar reageerde op het vlagsignaal van de plaatselijke grensrechter. Waar Ewoud consequent eerlijk vlagde (waarvoor dank) bleek aan de keerzijde van het veld een man te staan die in de meest mogelijke en onmogelijke situaties voor buitenspel vlagde, achterballen toewees waar corners gerechtvaardigd waren en ingooien per definitie verkeerd zag. Stevie Wonder zou het met enige willekeur vaker bij het rechte eind hebben gehad dan deze man! Ook nogal ‘vervelend’ was dat de scheidsrechter overal liet doorspelen. Aan weerszijden werden penalties niet gefloten, gestrekte benen geaccepteerd en grenzen niet aangegeven. Communicatie was niet mogelijk met de man die angstig over het

veld rende als een verdwaald konijn. Het leidt tot een opeen stapeling van frustratie, irritatie en ten slotte boosheid. Hoe moeilijk is het dan om vast te houden aan het positief coachen en de zaken waar je geen invloed op hebt los te laten.

En oh ja, er was ook nog een scoreverloop. Het drijfnatte veld was voor de keepers vooral zeer lastig te bespelen en juist daar had Neptunus Schiebroek kunnen en moeten toeslaan. Ze vergaten echter de zwakke keeper van de Betrokken Spartaan te testen, of moet je stellen dat ze er eenvoudig te weinig kansen voor kregen gezien de ontelbare keren onterecht gevlagd buitenspel.

Met Mees, Adil en Nahom op de bank en de terugkeer van Mels op de velden leek er aanvankelijk geen vuiltje aan de lucht. Als dat er wel had geweest was dat overigens wel weggespoeld door de regen, maar dat terzijde. Jammer genoeg was er te weinig getraind door een aantal spelers waardoor zij verplicht werden bij de B2 aan te treden. De wedstrijd, met als inzet de o zo belangrijke vierde plaats (met oog op de indeling van de tweede helft van de competitie) startte niet onaardig. Er waren fases waarin Neptunus het overwicht had en veel ruimte kregen op de flanken. Deze werden afgewisseld door periodes waarin BS (afkorting voor Betrokken Spartaan, maar hé, hoe toevallig, ook voor Buiten Spel) wat meer balbezit had. Maar er werden volop fouten gemaakt. Onze spelers missen soms een over-mijn-lijk mentaliteit en communiceren niet of nauwelijks. Er is nauwelijks coaching te horen en positieve feedback of hulp in lastige situaties is meer uitzondering dan regel. In dat opzicht moet Neptunus B1 nog heel veel leren. Ondanks dat poogden de jongens hun wapen om via de snelle zijkanten uit te breken in te zetten. Slechts éénmaal lukte het de onzen om in de eerste helft te scoren. Een prachtige aanval leidde tot de 1-1. Kasper kreeg de credits bijgeschreven. Vlak voor rust kon de spits van BS zich jonglerend door de verdediging heen spelen, rustig zijn hoek kiezen en Cas kansloos laten. Het leek wel of onze verdediging bewonderend stond toe te kijken in plaats van in te grijpen.

De tweede helft werd grimmig, niet in het minst door de frustratie die de doelloos leidende scheids veroorzaakte. Met Adil voor Mels en even later Mees voor Simon poogde de emotionele en gedreven Philippe het tij te keren. Neptunus begint niet scherp. Al na drie passes weet BS de lat te raken. Toch lijkt het er even later op dat het allemaal goed gaat komen. De 2-2 kwam door

een knappe kopbal van Bram, maar al snel keken de blauwwitten weer tegen een achterstand aan. Een ver schot glibberde de linkerhoek in. De veerkracht van de jongens, als ook de poging om de frustratie niet de overhand te laten krijgen mag geprezen worden. De 3-3 gaf de burger weer moed. Zou er dan toch gerechtigheid bestaan? Met een doorgeschoven Bram ontstaat er meer druk en wat zou het mooi zijn om tegen alle krachten in toch de overwinning hier weg te slepen. Helaas breekt er een speler door op links. Hij weet de bal voor te schieten waar onze verdediging, boos, geïrriteerd en/ of onmachtig de bal niet weet weg te krijgen en BS de winnende treffer weet te produceren via de handen van Cas.

Opstootjes, nare overtredingen, verbale en fysieke overtredingen, het was de scheids allemaal te machtig om op te treden, te fluiten of op zijn minst te waarschuwen. Wel corrigeert hij Philippe die een hele meter uit zijn vak staat. Het is een triest verhaal.

Normaal als reizende reporter, nu als razende reporter, heb ik vanuit de dug out helaas moeten constateren dat het respect voor en het creëren van de voorwaardes om een fijne pot voetbal op de mat te leggen alom afwezig is geweest. Bij Neptunus hebben een aantal jongens te snel de kop laten hangen. Na een verloren duel wordt er vaak gestopt in plaats van doorgejaagd. Ik heb gezien en ervaren hoe de betrokkenheid en de passie van de staf en ouders misschien wel eens wat doorslaat, maar ook hoe de betrokkenheid van enkele (wissel)spelers niet verder reikt dan het bespreken van de ratings van de spelers van FIFA games. Blijkbaar zijn de virtuele spellen belangrijker en gaan ten koste van de zaken waar het echt om gaat. Ik heb gezien dat Neptunus te lief is en te weinig streetwise. Jammer genoeg mist het team een natuurlijke leider die opstaat en stuurt, positief stimuleert en het team op de juiste plek zet. Ondanks het keiharde werk van een groot aantal jongens is JO-17-1 nog geen team. Er zit genoeg potentie in de jongens, maar zolang er geen ‘samen’ is, geen verantwoordelijkheidsgevoel moeten we ook kritisch blijven. Maandag wordt er weer getraind, het lijkt me dat daar een begin gemaakt kan worden met de rest van het seizoen.

Neptunus: Cas, Simon, Anne, Bram, Paul, Nikolaj, Sam, Sebas, Mels, Mariano, en Kasper. Wissels: Adil, Nahom, Mees, en Filip.

Arjen Roosendaal @2018/2019