Schiebroek'94 leeft! Dat was wel duidelijk te zien aan de 55 vrolijke gezichten die zeer luidruchtig de bus in stapten. Op vrijdagmiddag 17 uur vertrokken we naar Noord Brabant, om zondagavond rond half zes vermoeid en voldaan terug te keren in de armen van ouders, partners, broertjes en zusjes.
Wat was er intussen allemaal gebeurd en mag niet onbesproken blijven? Beelden spreken voor zich, maar toch… Op de eerste plaats de locatie: Geweldig, mooi, zo goed als nieuw, in de buurt van Hilvarenbeek. Een prachtige moderne sport-boerderij, heel nette douches, geen stapelbedden, prima grasveld, echte koeien, en die roken we, kikkers etc. Aangrenzend zorgde een bos van een paar hectare voor privacy en de nodige uitdagingen.
Maar eerst kwam vrijdagavond een heuse Brabantse patatkraam aangereden: mmmm. En toen werd het donker, de eerste geluiden kwamen al uit het bos: Het Dierengeluidenspel was begonnen. In groepen gingen onze jeugd op zoek naar kip, aap, maar vooral naar haan. Dat beest zat als een echt haantje de voorste niet in een struik of achter de kippen aan, maar boven in een boom; en wij maar zoeken. (wie wist dat Ruben zo goed kon klimmen?). Met de nodige natte moddervoeten zou iedereen rond half twaalf gaan slapen, ware het niet dat de D- en E-tjes erbij waren. De F-jes gingen op stok, maar de ouderen met Ron op een extra boswandeling.
's Ochtends was iedereen natuurlijk op tijd aan het ontbijt. Het voetbaltoernooi stond op het programma. En jawel, er waren winnaars, iedereen! 20 0C, geen blessures, een enkele teek en de F-jes zouden ook dit keer niet de finale verliezen. Tussen de middag verslond iedereen een paar pannenkoeken met poedersuiker (er bleef over!). Zo'n mooi bos moesten we natuurlijk ook overdag in, want er stroomde een beekje met touwen erboven. En, iedereen hielp iedereen, bijna de sloot in. 's Avonds kwam weer een brabants busje, maar nu met een mooie barbecue en in stukjes gehakte kip en varken, heerlijke salade, en veel frisdrank voor de dorstige kelen.
Fit? Ja hoor! Buiten stond een grote metalen bak met eromheen zand en bankjes: Kampvuurplaats. Dat was wel lekker, omdat het al begon af te koelen, dus: de Fik erin! Het werd donker, tijd voor Spoken! Een aantal leiders bleek ineens te zijn verdwenen. Gelukkig zaten ze 's ochtends weer aan het ontbijt. Intussen gingen de groepen Schiebroekers weer het intussen donker geworden bos in, op speurtocht. Het engste was de Weerwolf. Klamme vingers van F-jes zochten ruggen van begeleiders op. Maar, er liep ook een Neppert rond voor strafpunten: En wie kon dat beter zijn dan Wilko. Het bos was prachtig verlicht, glowing in the dark!
Zaterdagavond is ook altijd "leidersavond". Details worden altijd verzwegen, maar tipjes van de sluier: Mensen met kruiwagens werden buiten betrapt, mensen werden buiten gesloten, slaapzakken verdwenen en, hé, daar was nog poedersuiker, niet op een koek maar in een (slaap) doek (van een leider; of was het een vh-haan?). En, waarom zou je uberhaubt slapen? De Spook-neppert bleek helemaal spoorloos, sliep waarschijnlijk tussen de koeien.
Zondagochtend om 6 uur hoorden we de eerste hoge stemmetjes, om zeven uur vlogen de kussen door de slaapzaal, rondom Ruben en Guus die bij de F-jes probeerden te slapen. Half tien, iedereen verscheen weer keurig op tijd aan het ontbijt. Super, met een vers oven croissantje en gekookt eitje. De keukenploeg mag daarvoor wel een groot compliment! De zon brak intussen weer lekker door, tijd voor de spelletjesdag. Bliklopen, touwtrekken, slakkengang, rennen met een ei, en, natuurlijk penalty schieten. We zijn per slot voetballers.
Wat is een weekend, zonder prijzen en bedankjes? Wie kent Anou niet? Al tien jaar gaat ze mee, rustig, op de achtergrond, maar altijd bezig; in de keuken, eten en drinken, tekencontrole en nabehandeling thuis (tja, dat hoort er ook bij). Wilko bedankte Anu uitgebreid en terecht voor haar grote herhaalde inzet, overhandigde de erepenning, een echt nieuw Erelid waardig !! Anou, heel erg bedankt !
Het Toernooi kende een beste speler: Bas Houtschilt (E3), in het zonnetje! En, de leiding koos voor het Jeugdkamp de meest sociale deelnemer: Michelle van der Kooij (F3). Zij hielp o.a. onze F-jes over het genoemde touwslinger water, dankjewel!
Vergeten we nog iets? Snurkers, gevangen kikkers, greppels met gierwater en erin springende kinderbenen: huh-stinke !! En, natuurlijk, fikkie stoken Kampvuur. Maar de Brandweer (Emile), die we zelf bij ons hadden, hoefde gelukkig niet in te grijpen. Tot slot, we gaan niet iedereen noemen, maar toch is een woord van grote DANK verschuldigd aan de kampcommissie, want zonder hun had het nooit zo'n groot succes kunnen zijn: Helle, Lucienne, Wilko en Linda, heel erg bedankt!
Volgend jaar gaan we weer! Klik hier voor de foto's: https://myalbum.com/album/jmYtfaX2h79J
